Eigen wandeltochtenIn de voetsporen van Gerard Walschap -Wandeltocht 2011
Jacob Lodewijk Gerard baron Walschap werd in 1898 in Londerzeel geboren en hij stierf in Antwerpen in 1989. Hij was de zoon van een kleine kruidenier. Dus bij zijn geboorte was hij nog lang geen baron .Daartoe moest hij nog door een aantal diepe dalen .Om tot latere literaire hoogten en adelstand te klimmen. In zijn jeugd was hij een goed leerling met de ambitie om missionaris te worden. Dat het hem menens was kan afgeleid worden uit het feit dat hij in Leuven aan de studie van priester begon. Evenwel vlak voordat hij de eerste wijding moest ontvangen, gooide hij zijn kap over de haag. Hij besefte dat priesterschap en celibaat niet aan hem waren besteed. Hij ging werken op de redactie van het katholieke Vlaamse weekblad Het Vlaamse Land. Hij debuteerde met romantische verzen en enkele getinte toneelstukken. Iets wat niet bepaalt werd opgemerkt. In 1925 trouwde hij met Marie-Antoinette Theunissen, met wie hij vier zonen en een dochter kreeg. Zijn beste en bekendste werk is wellicht de roman “Houtekiet” uit 1939. De roman van de nieuwe mens in een vrije maatschappij . Naast romans schreef hij ook essays,toneelstukken teksten voor het poppenspel en kinderboeken. Toen hij stierf was Walschap de meest gelauwerde auteur in Vlaanderen. Midden de jaren ’70 van vorige eeuw werd hij tot baron gebombardeerd. Dit eventjes ter zijde.
We verlaten de startzaal door het centrum langs de neogotische Sint- Jozef kerk daterend uit 1875. Trouwens een bouwwerk waar je niet naast kunt kijken want ze is behoorlijk groot. Er werd vroeger niet op een kleinheid gekeken wanneer het erom ging een tempel voor de Heer op te richten. Een brokkenpad brengt ons op een veldweg tussen de weiden en de velden. Waarna we een tijdje een fietspad volgen. We komen voorbij een monument , de Blauwhoek. Bij de slag van Londerzeel op 29 september 1914 sneuvelden aan Belgische zijde drie officieren en 127 soldaten. Als eerbetuiging van de gevallen soldaten liet men in 1919 naar aanleiding van de vijfde verjaardag een monument oprichten op het kruispunt Blauwenhoek- Ursene. Een doorsteekje op een smal paadje zet ons af op een brokkenpad waarna we de Soo Moerman wandelroute volgen op rustige verharde wegen. Een smal paadje brengt ons op het molenbeekwandelpad . Slingerend op smalle paadjes tussen de velden en langs beekjes lopen we verder genietend van de prachtige natuur. Daarna volgen we de kossaatroute op verharde wegen langs de talrijke prei- en koolvelden. Ik had geen idee wat een “kossaat “ mocht zijn daarom ging ik het opzoeken. De oorspronkelijke betekenis van” kossaat” is iemand in een “kot” zit en verwijst naar de kleine landbouwers, zeg maar keuterboeren, die vele decennia in de buurt woonden. De Kossaats bewerkten huurland en woonde in een klein huisje met weinig land. Om zijn gezin te kunnen onderhouden verdiende de kossaat bij in loondienst. Mogelijk is de naam kossaat, een samenstelling van het Middelnederlandse “kot” en “zate”. Kossaat kan ook ontstaan zijn uit het Latijnse ‘ Casatus’ wat ‘hut’ betekent. We trekken richting Malderen, nog enkele doorsteekjes op smalle aarde baantjes brengt ons naar de rust in de kouterschool. Daarna maken we een lus. Door wat bebouwing ,naar een fietspad langs een drukke baan die we een tijdje zullen volgen. Vervolgens een paar rustige beton baantjes tussen de velden en de weiden die ons naar het Lippelobos brengen. Daarna volgt een bosparkoer door majestueuze dreven en smalle paadjes. Ergens in dit bos komen drie provincies samen. Het bos strekt zich namelijk uit over de Antwerpse gemeente Lippelo en Malderen die in Vlaams-Brabant. In het westen grenst het bos aan de gemeente Buggenhout dat Oost-Vlaams grondgebied is. 60 ha groot is het bos, het is er heerlijk om in te vertoeven .We verlaten het bos en lopen verder op een brokkenpad overgaande naar verharde wegen die een tijdje ons medegezel worden. Langs land- en tuinbouwbedrijven door een zeer agrarische karakter van deze streek. Een lange aardeweg brengt ons terug naar Malderen over het dorpsplein , rond de Sint -Amandus kerk uit de 11de eeuw terug naar de controle. Na het verlaten van de rust over een kiezelbaan gaat het de richting uit van het kasteel Groenhoven die niet zichtbaar was, het lag volledig verstoken door de hoge bomen. Verder langs rustige verharde wegen die ons naar Kruisheide brengen. Een brugje over over de grote molenbeek en er langs op naar een aardeweg langs een bos met boskapel. Dwars door een maïsveld en vervolgens door een stukje bos op slingerende paadjes. Daarna is het een opeenvolging van aarde wegen en smalle wegeltjes langs prei en kolenvelden. Een smal paadje langs de kleine molenbeek brengt ons op een brede aardeweg terug richting Londerzeel. Langs het kerkhof nog even door wat bebouwing en we staan terug aan de startzaal. Het is een overrompeling in de startzaal. Blijkbaar zijn vele wandelaars afgezakt naar Londerzeel door het mooie weer. Vrij mooie wandeling naar voor mij een beetje te veel verharde wegen ,dat we afsluiten met een uiterst lekker blond kossaat biertje.
Ochtendgloren liet 647 wandelaars genietenArtikel verschenen in een plaatselijk dagblad
Iedereen was gelukkig met het aantal inschrijvingen want tegenover de 448 wandelaars van vorig jaar, mocht men 199 meer inschrijvingen noteren. Het weer uitstekend om te wandelen, deed ook zijn duit in het zakje. Wat het aantal deelnemers per club betreft was de organiserende vereniging met 69 wandelaars primus voor de Cracks uit Wolvertem (29), De Vaartlandstappers Willebroek (28), De Vossen Buggenhout (20) , Fluitenkruid Wolvertem en Puurse Wandelvrienden (elk 18).
23ste Evert Larock Wandeltocht te Ramsdonk op 14 mei 2011
Ochtendglorens Kanaaltochten langsheen Brabantse kouters
Geschreven door Jean-Pierre Declerck Helemaal in het noorden van Vlaams Brabant grenzend aan de provincie Antwerpen ligt Kapelle-op-den-Bos dat samen met Nieuwenrode en Ramsdonk één entiteit vormt. Hier ga ik vandaag 28,7km stappen bij de Kanaaltochten van wandelclub Ochtendgloren. Vakkundig leiden enkele seingevers mij naar een parking achter het Sint-Theresiacollege, waar de wandeling start. Eerst naar de inschrijftafel, sla een oogje op het parkoers en dan op weg.
Langs de weg gaat het recht op Nieuwenrode af, maken heel even een ommetje door een woonwijk en gaan wat verder een eerste graspaadje opzoeken dat ons tussen hoge populieren achter een manège afzet. Een eerste bosje vol witte bosanemonen, door en langs akkers gaat het tot de kapel O.L.Vrouw van Troost waar de langste afstand iedereen achterlaat. In een brede bocht blijven wij steeds rond Nieuwenrode lopen tot wij dan toch de als dorpszicht beschermde dorpskern gaan opzoeken. Onder de spitse toren van de 12de eeuwse O.L.Vrouw Hemelvaartkerk door wordt tot het gemeenschapscentrum “de oude pastorie” gestapt. Vroeger was hier een nonnenklooster, opgericht door de abdij van Grimbergen. Eens hier voorbij wandel je vlug terug midden de velden. Op een grindwegje wordt de hoeve Hof ter Stoppelen gerond, landwegjes volgen, steken de Grote Bosbeek over, lopen even aan de rand van een bosje, maken nog een krul door de velden en bereiken na 7,4 km zaal De Eendracht in Westrode waar wandelvriend Jan de honneurs waarneemt.
Van hieruit maakt de langste afstand een lus van 6,1 km. Na een kilometertje zijn wij bij de splitsing het dorp al uit, keren op een paadje terug naar ons bosje van daarnet, maar gaan dan via een mooie dreef even het bronsgroen eikenhout door, krijgen dan een oneffen graswegel bezijden een ongemoeid gelaten maïsveld onder de sloffen geschoven, dan stille asfaltwegjes tot de paardenfokkerij Kruiskenshof, linksaf en opeens sta je langs de A12. Aan de overkant dichtbij de kerk van Londerzeel en wat verder kranenfirma Sarens. Bij het kruispunt keren wij naar Westrode terug. Al gauw duikt het minuscuul kerktorentje op. Kwatongen vertellen dat ze hem binnenzetten als het regent. Maar een andere toren trekt mijn aandacht. Westrode heeft een privé toren. Sjoeter, de welbekende torenbouwer, heeft er in zijn tuin zelf een gebouwd. Misschien werd hij geïnspireerd door de V.R.T.-serie “de paradijsvogels”, waarin de smid van waterland zelf zijn toren bouwde . Nog een ommetje achter de school , de controlepost binnen voor een stempeltje en er terug vandoor .
Het gaat terug tot de splitsing en dan de andere kant uit. Midden velden en weiden worden steeds veldwegjes gevolgd. Voor mij een bonte stoet wandelaars die genietend van een weldoend zonnetje als in een tekenfilm door het landschap dartelen. Aan de einder verschijnt de rood-oranje Sint-Niklaaskerk van Kapelle, zonder toren maar met een een kroon bovenop wat uniek is in ons land. Wij draaien er even rond om na 18,3km onze 3de controle te bereiken in het Godelieveinstituut. Bij een stemmig muziekje worden in de grote zaal de boterhammetjes eerst naar binnen gewerkt en dan kan het verder.
Terug een lokale lus van 6,4 km. Het duurt een poos alvorens wij de verstedelijkte gemeente uit zijn, maar dan terug trage wegjes, een mini bosje, graswegjes tot voor ons opeens Tisselt met zijn hoge ophaalbrug over het zeekanaal verschijnt. Zover gaat het niet. Door het rurale gehucht Vinneken wordt rechtsomkeer gemaakt. Een grindwegje laat ons achter het park van het kasteel van Houtem lopen. Hoge rhododendrons onttrekken het kasteel lang aan het zicht, maar bij een dubbele beukendreef sta je er eensklaps pal voor. Door de mooie dreef gaat het recht op Ramsdonk af, draaien rond de Sint-Martinuskerk, komen een parkje met Mariagrot en Golgothaberg in en hierachter volgen wij het Heerlijkheden wandelpad tot de grote weg. Van hieruit stomen wij recht op Kapelle af, draaien nog een toertje langs kantelpoortenbouwer Feryn en dan voor een laatste maal de controlepost in en uit.
Er rest nog een habbekrats van 4km. Eerst een wegje tussen tuintjes, vervolgens wordt de winkelstraat doorlopen tot de prachtige beeldengroep “ De Ontmoeting”. Vijf blauwe stenen sculpturen vormen samen de beeldengroep "De ontmoeting" : de Neus, den Toekker, Madam, de Wording en de Futurist. De Futurist verwijst naar de toekomst en de Wording naar het verleden, het scheppingsproces. Daartussen vindt een ontmoeting plaats tussen drie volksfiguren, die elk een dorp vertegenwoordigen. Hier slaan wij linksaf en gaan voorbij het zwembad tot het Zeekanaal. Kuierend langs het water gaat het tot de Bogaertbrug waar wij langs de spoorweg tot het eerste brugje wandelen, er onderdoor, voorbij het station en wat verder het einde van onze tocht . Deze streek ten noorden van Brussel is misschien minder bekend, maar heeft meer bezienswaardigheden dan op het eerste gezicht lijkt. Wandelclub Ochtendgloren bood ons vandaag een heerlijke lentewandeling midden de brabantse kouters . Geniet mee van enkele sfeerbeelden :
Volop natuur tijdens Ochtendglorense Kanaaltochten
Eigen wandeltochten
Ochtendgloren brengt verassende natuurwandeling
Wie er echt eens op uit was om te wandelen en de trein niet wilde missen wel die diende afgelopen zondag 15 maart te gast te zijn bij Ochtendgloren Kapelle –o/d- Bos tergelegenheid van hun 28ste Kanaaltochten, want het zou een heerlijk natuurfestival gaan worden. Ook wij misten de trein niet want wij hadden hem als vlot verkeersmiddel gekozen, om deze Vlaams-Brabantse wandeling aan te doen. En bij “ ochtendgloren “ deden zij warempel hun naam alle eer aan want om 8 s’morgens stonden reeds 750 deelnemers ingeschreven.
Wij verlaten het grote scholencomplex en stappen de overzetstraat op, en bij het uitstappen van het centrum vinden wij de grote Eternit fabriek, om even later de oevers aan het zeekanaal Brussel – Schelde te bewandelen. Het zeekanaal is één van de oudste kanalen van Europa. Het werd oorspronkelijk voor de Brusselse scheepvaart gegraven tussen 1550 en 1561. Na wat aanpassingen en grote werken kreeg Brussel een verbinding met de Schelde en zo was Brussel ook verbonden met de zee via de Schelde. Wij staan hier nu aan de huttenankerplaats, maar stappen verder en laten het sluizencomplex links liggen voor een trektocht door het half open landschap .
Wij gaan een keurig opgeknapte hoeve uit 1737 voorbij mooi in het okergeel geschilderd. Even later worden wij rechts afgeleid op wat een privé terrein lijkt langs een snelstromend beekje. Wij vinden er een grote paardenstoeterij waar de paarden rustig rondstappen in een draaimolen teneinde de juiste pas te leren. Via een smal met een dikke laag schors bedekt paadje komen wij in een mooie bosdreef terecht. Wij wisselen de dreef voor een stukje gewone weg richting Nieuwenrode toe. Maar vlak voor het dorpje worden we rechts opgestuurd aan een 32 jaar oude aracalia of apespar. Nee wij hebben het niet gevraagd, maar deze boom is één van de gemakkelijkste om zijn ouderdom te bepalen. Aan de eerste knobbel of kroon is de boom 7 jaar, tel de overige kronen erbij en je hebt de ouderdom.
Hier zijn wij een veldweg op en begint het natuur – en veldwegen festival. Stippen wij tenslotte nog aan dat alle veldwegen zeer goed begaanbaar waren.. Even later komen wij aan feestzaal de Eendracht waar wij na 7,2km onze eerste rustpost benutten. Na de rustpost eventjes een stukje dorp toe, maar eventjes ervoor terug een aardeweg op en het bos in. Aan de rand van het bos vinden wij een waarschuwingsbordje tegen teken. Insecten die na de winter bijzonder gevaarlijk zijn en je flink wat onaangename momenten kunnen bezorgen, want voor 25% zijn zij dragers van bacteriën. Bent U dan toch gebeten, verwijder de teek zo snel mogelijk met een pincet. Probeer zeker niet de teek te verwijderen met alcohol of andere middelen, want die spuit zij gif nog dieper in de wonde, één goede raad verwittig Uw huisarts, ziezo deze raad is graag meegenomen.
Even later zijn wij in het centrum waar wij langs de kerk voorbij komen. Hiervan valt de toren op want er bovenop staat een kroon, en in de naburige grote school hebben wij onze tweede rustpost.
En na de natuur konden wij ons nog verwennen met wat streekspecialiteiten namelijk witte en zwarte pens en een heerlijk artisanaal gebrouwen Kossaat, waarvan de naam afgeleid is van iemand die in een “kot” zit namelijk een keuterboer om deze kanaaltocht keurig af te sluiten.
Neem eveneens een kijkje naar enkele sfeerbeelden ( Katrien De Smedt ) 
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wandelen met Ochtendgloren is steeds een belevenis omdat deze wandelclub altijd zorgt voor buurt- en veldwegen die in vele gevallen door de Kapelse kunstsschilder Evert Larock op doek werden vereeuwigd. De wandelaars die uit alle windstreken kwamen werden uitgenodigd in het parochiaal Centrum te Ramsdonk langs de Tisselstraat waar de organisatoren liefst 647 wandelaars mochten inschrijven.
Meteen de reden om er kennis te maken met een goedlachse jonge dame, Katrien De Smedt.
